Boven het kruispunt van het middenschip en de kruisbeuken schittert de zogenaamde vieringtoren. Gebouwd in de tweede helft van de zestiende eeuw is het de jongste constructie in deze kerk. De combinatie van harmonieuze proporties en elegante lichtwerking past helemaal in de gotische bouwstijl. Het zeventiende-eeuwse schilderij van de Antwerpse meester Cornelis Schut versterkt bovendien de beleving. Dit is een mooie plaats om even stil te staan bij de architecturale pracht van deze kathedraal. Natuurlijk wil ze zoals elke kerk Domus Dei zijn – Huis van God. Tegelijk toont dit gebouw tot welke wondere prestaties mensen in staat zijn. Hoe trots waren de Antwerpenaren toen ze het schitterende bouwwerk zagen verrijzen! Hoe trots zijn de sinjoren vandaag op hun kathedraal.
Vieringtoren
Misschien worden wij mensen almaar ouder
uit ingebouwde hunkering om heel de soort
te ontmoeten. Misschien is inmiddels gemiddeld 80
worden hier een vergeefse, absurde poging om
eigenlijk de leeftijd van 260 te bereiken, nodig om als enkeling
heel de mensheid te kunnen groeten, gerekend één seconde per
handdruk – oogopslag. (Rekenfouten, excuus, onder meer
onze miljardenaangroei tussen nu en dan werd niet
becijferd.) Feit: we krijgen het nooit ingehaald, nooit ontmoet
één iemand allen. En was het maar díé nederlaag die hoogbejaarden
gebogen naar de grond doet lopen eerder dan
wervelslijt.
Vieringtoren
Tijdens de restauratiewerken van de jaren tachtig bleek dat de vieringtoren niet bevestigd was aan het gebouw. De houten constructie was als een dekseltje op de vier pilaren neergezet. Dat had alles te maken met de overtuiging dat dit slechts een tijdelijke oplossing was. Vierhonderd jaar later beschouwen we de constructie wel als permanent. Enorme metalen balken zorgen er nu voor dat het dekseltje niet gaat vliegen.
Vieringtoren
Voor gelovigen is een kerkgebouw een Domus Dei, dat is Latijn voor ‘Huis van God’. God is thuis in de kerk. De middeleeuwse kathedraalbouwers wilden een gebouw creëren dat laat zien waar de Bijbelse God voor staat. Twee kenmerken van die God stonden daarbij voorop: harmonie en licht. Schoonheid verbinden we intuïtief met het wiskundige principe van proportionaliteit. Daarom zijn geometrische figuren van groot belang. Merk hoe de vieringtoren steunt op een vierkant, overgaat in een achthoek en uitmondt in een cirkel. Zo harmonieus is God. Zo mogelijk nog belangrijker voor de gotische kerkbouw is het licht. Net zoals het licht van de zon leven geeft, is God voor een gelovige een levengevende lichtbron. In de vieringtoren valt het licht overvloedig binnen. Harmonie en licht geven aan dat een kathedraal als de onze een Domus Dei is.
