De glimlach waarmee Maria naar haar zoon kijkt en de spontane manier waarop de kleine Jezus de wang van zijn moeder streelt, het is een vertederend tafereel. Deze marmeren sculptuur dateert van het midden van de veertiende eeuw, precies de periode waarin de bouw van deze kerk is gestart. Het oudste kunstwerk in onze kathedraal raakt een diepmenselijke snaar. Koesteren en gekoesterd worden. De warmte van een veilig nest. De wederzijdse liefde tussen deze moeder en haar kind, zo kostbaar en fragiel, zit ingebakken in het DNA van dit gebouw en van al haar kunstwerken.
Maria met kind
Geur van honing
en jonge melk,
van een nestdiertje
dat slaapt.
Een ademhalen van dons.
En speurbaar
aan de neusvleugels
de geur van wat gebeurd is:
geboorte,
geheim.
Maria met kind
Hoe deze parel van middeleeuwse kunst in onze kathedraal terecht is gekomen, weten we niet met zekerheid. Een bron uit de negentiende eeuw geeft aan dat het beeld afkomstig is uit een oude kerk in Luik. Pas sinds de tweede helft van de negentiende eeuw maakt het deel uit van het patrimonium van De Kathedraal. In 1866 heeft de kerkfabriek van De Kathedraal een Onze-Lieve-Vrouw met Kind als schenking ontvangen uit de nalatenschap van een overleden weduwe. Mogelijk gaat het om deze sculptuur. Als jij een gelijkaardige kunstschat bezit, mag je die, zoals de weduwe, gerust aan ons nalaten.
Maria met kind
Hoe de maker van dit werk heet, weten we niet. We noemen hem de Maaslandse Meester omdat verschillende werken die tijdens de veertiende eeuw in die regio zijn gemaakt, duidelijk van zijn hand zijn. Een ding is wel zeker: deze kunstenaar wist iets van menselijke emoties en hoe ze in marmer vast te leggen. Maria’s blik spreekt boekdelen: niets in de wereld maakt haar zo gelukkig als dit kindje. Jezus beantwoordt Maria’s liefdevolle blik met een zachte aanraking op haar wang. Hij voelt zich geborgen bij zijn moeder. Is de zwierige, ietwat sensuele houding van Maria je al opgevallen? Daarmee doet de Maaslandse Meester iets dat voor die tijd behoorlijk revolutionair was.
